W miasteczku Nadwiśle wszyscy znali Stary Most – szeroki, drewniany, skrzypiący przy każdym kroku. Julek, Kinga, Bartek i Zosia przechodzili pod nim codziennie wracając ze szkoły. Ale pewnego burzowego popołudnia, kiedy wiatr rozgonił chmury, a kałuże lśniły jak srebrne monety, zauważyli coś niezwykłego. Między deskami leżał zardzewiały klucz i kawałek żółtej mapy. Julek wyciągnął oba przedmioty, mimo że dłonie mu drżały. Mapa była narysowana na starej serwetce, a jej linie prowadziły… właśnie pod most! – To na pewno jakiś żart! – stwierdził Bartek, choć jego oczy świeciły z podekscytowania. – Przecież tam nic nie ma, tylko błoto i stare puszki – powiedziała Zosia, ale i tak zgodziła się sprawdzić. Z pomocą latarki z telefonu Kingi oświetlili ciemne zakamarki pod mostem. Klucz pasował do małej kłódki przy metalowych drzwiczkach ukrytych za kamieniami. Po cichu wszyscy spojrzeli na siebie. Zamek szczęknął i drzwi uchyliły się z jękiem, odsłaniając ciemność, z której dobiegał szmer… Ktoś był po drugiej stronie. Albo coś. Przyjaciele zamarli w bezruchu, gotowi wykonać następny, najważniejszy krok swojej przygody.